En dan ben je er, eindelijk

Na enkele maanden van voorbereidingen, waarin vooral de aanvraag van het visum veeltijd kostte ben ik dan gister samen met medestudenten Annemieke en Sylvie aangekomen in Bloomington. Op Schiphol hadden we direct de eerste vertraging te pakken, waardoor we plotseling over Washington moesten vliegen. Ook daar liepen we vertraging op, dus moesten we daar in totaal 8 uur wachten. En toen in de eerste klas naar Indianapolis, waar onze tutor tijdens ons verblijf ons stond op te wachten in een zeer grote auto (jawel). -20 C buiten was wel even wennen. Het appartement is ruim en mooi. We zitten in een groot studentencomplex op de negende verdieping. Alles is hier wit en alles is hier ruim opgezet. Ik zou bijna willen zeggen, alles is hier Amerikaans. We zijn net even 't stadje ingeweest en dat gaan we zo weer doen. Ook hebben we even met tutor mark besproken wat we hier allemaal kunnen gaan doen, en dat is heel veel en leuk!! Maar het is nu vooral even acclimatiseren, want dankzij de tijdverschillen en de lange reis voel ik me zo duf als een konijn. Anyway, later meer..