ROADTRIP

Foto's, klik op: http://www.flickr.com/photos/dirok

Natuurlijk hadden we het al vaak in Amerikaanse films gezien of erover gelezen, maar vorige week zaterdag gingen we het dan ook eindelijk meemaken: een echte Amerikaanse roadtrip. Na wat gedoe met internationale rijbewijzen (die we niet hadden) en een verzekering, kregen we zaterdagochtend de sleutels van een heuse Buick, die ons door door de staten Indiana, Kentucky en Tennessee moest vervoeren.

Rijden in de Verenigde Staten betekent ongeveer 70 mijl per uur, over ruime wegen, zonder al te veel ander verkeer en natuurlijk met een automatische versnelling. De eerste stop was een kleine eettent langs een kleinere weg in Indiana. Hier liepen nog echte cowboys rond. Nadat Annemieke enkele foto’s ging maken van de mensen hier, hadden we plotseling de volledige aandacht van de mensen in deze tent. Een local gaf ons foto’s van hem en zijn paarden en nodigde ons uit een keer met hem mee te gaan om een groep Amish te bezoeken. En het mooiste was de man die tegenover ons aan tafel zat, één woord met ons wisselde (‘thank you’ bij het aangeven van de ketchup), wegging, maar wel onze volledige lunch bleek te hebben betaald. Ja, dat noem ik verbazing.

Louisville
De eerste stop was Louisville, een stad van ongeveer 260 duizend inwoners in Kentucky. Een mooie stad, waar we aan de oever van de Ohio River een heerlijk plaatselijk biertje nuttigden. We verbleven in het pictoresque Motel 6, waar een prachtig hok kregen toegewezen. Het uitzich op de snelweg (10 meter) was schitterend. Het zwembad was helaas dicht. Na een avond in de uitgaansstraat van Louisville, volledig gevuld met Ierse pubs, keerden we voldaan huiswaarts.

Smokey Mountains
De volgende dag reden we eerst naar paardenstad Lexington. Dit viel echter wat tegen en dus reden we weer snel door richting de Smokey Mountains in Tennessee. Tegen het vallen van de avond kwamen we door een natuurgebied en hadden we een korte stop bij het prachtige Lake Laurel. Dit is een uitgegraven meer in Kentucky omringd door bomen. Wat me gelijk opviel is hoe stil het daar was. Nadat we even kort in de jachthaven hadden rondgelopen volgde voorbeeld 2 van Amerikaanse vriendelijkheid. De havenbaas zag ons lopen, dacht dat we Canadese touristen waren en nodigde ons spontaan uit om een hotdog te komen eten. Ik kan er echt niet over uit hoe leuk ik dit soort spontane en gastvrije acties vind. Slapen deden we in een oord in the ‘middle of nowhere’, in het plaatsje Corbin. Alle motel- en fastfoodketens waren vertegenwoordigd, niets leek ‘echt’, maar alles was wel omringd door de prachtige natuur. Een heel aparte plek waar je niet snel terecht komt. Een biertje kopen zat er niet in, het was immers zondag.

De volgende dag zijn we doorgereden naar de Smokey Mountains. Het plaatsje waar we verbleven, Gaitlinburg, is een echte Tourist Trap. Vlak voor dit plaatsje ligt Pigeon Forge, wat eigenlijk een kilometerslange straat is met aan weerszijden neonlichten, restaurants, wedding chapels, motels, nog meer neonlichten, hotels en het volledige attractieaanbod van de Efteling. Gelukkig gaven de Smokey Mountains rust, prachtige natuur, zonsopkomst en een mooie rit door een oud pioniersgebied waar de herten letterlijk rond onze auto liepen.

Nashville
Hierna gingen we naar countrystad Nashville. Ook hier veel neon, winkels vol cowboyhoeden, maar vooral kroegen met muziek,...countrymuziek. Het is de stad van de Amerikaanse held Johnny Cash. In een kroeg troffen we waarschijnlijk een plaatselijke band die up-beat country speelden. Ik vond het leuk en het publiek ook getuige de yeeeehaaaa’s en het gejuich dat klonk. Hierna zijn we nog naar twee andere kroegen geweest waar rock gespeeld werd. De sfeer was daar erg goed, er werd gedanst (en gerocked natuurlijk) en het was al met al een zeer mooie avond. Het motel terugvinden bleek even lastig te zijn.

Get me Memphis Tennessee
De volgende stop was opnieuw een stad met een grote muzikale historie, Memphis. De stad waar Elvis Presley woonde en stierf. We namen een kijkje op Graceland, het huis van Elvis Presley en tegelijk ook museum en bedevaartsoord. Het was mooi om een keer op deze ‘heilige’ plaats geweest te zijn. Ondanks dat ik al wel wist van zijn faam en zijn muziek kende, kwam daar toch het besef wat een grootheid deze artiest was. Hele hallen van het huis hangen vol met gouden platen, zijn muziek klinkt overal. Toch was de Elvis-experience nog niet helemaal voltooid.

Memphis is de meest zuidelijke stad die we bezochten en ik had er ook een heel andere ervaring bij dan bij de andere steden. Het is een erg arme stad met veel werkloosheid onder de voornamelijk zwarte bevolking. De stad is niet erg mooi, in de buitenwijken zie je de armoede en er hing een beetje een rauwe sfeer. Hartje centrum was dit anders. In de befaamde Bealestreet waan je je in Vegas, zoveel mensen, zoveel neon, zoveel te zien. Ook hier overal kroegen met live-bands en optredens op straat. Deze stad ademt muziek, maar ook moeten veel mensen hier rond zien te komen van deze muziek. Elke band speelt dus voor tip en de emmer gaat dan ook rond.

Hier ontmoeten we toevallig genoeg drie studenten uit Bloomington, die ons meenamen naar een karaoke bar. Dit is hier erg populair, want ze zitten overal. De drie studenten gingen vervolgens alledrie in hun eentje op het podium staan om een nummer te zingen. Ik kon dus niet achterblijven, vooral niet, omdat Annemieke en Sylvie me opgegeven hadden met het nummer ‘Suspicious Minds’ van jawel, The King. Na dit wervelende optreden was de Elvis-experience voltooid.

Tot slot
De volgende dag zijn we in een keer teruggereden naar Bloomington. De roadtrip zat er op donderdagavond bijt thuiskomst dus echt op. En het was mooi. Er was/waren aardige Amerikanen, rock, country, teveel fastfood, teveel ketens, mooie natuur, een vrouw die aan alles wat bewoog haar borsten liet zien, herten in het wild, alle verschillende soorten motels en heel veel kerken.

Video- en audio-opnames van het echte laatste optreden van Elvis kunnen tegen ruime betaling verkregen worden. Bedankt voor het lezen!

Dirk-Jan

Fotoverslag van de roadtrip, klik op: http://www.flickr.com/photos/dirok