Good times!

Foto's, klik op: http://www.flickr.com/photos/dirok

Het was alweer een tijd geleden sinds mijn vorige verhaal, dus tijd voor wat leven in de bloggerij. Veel gedaan, veel gebeurt, daar gaan we.

Little 500
Het afgelopen weekend was hier het Little 500 weekend. De Little 500 is zeg maar de Indianapolis 500, maar dan op de fiets. Dit betekent een weekend waarin mensen van alle windstreken naar Bloomington trekken en er vooral heel veel feestjes zijn.

En die heb ik dan ook fijn meegevierd, wat een prachtig weekend was dit. Donderdag met Ben, een student afkomstig uit New York naar een feest geweest. Een voetbalwedstrijd van tevoren en enkele rumshots erna zorgden ervoor dat ik binnen de korste tijd niet meer wist op welk continent ik me uberhaupt bevond. En zo het ging verder van feestje naar feestje in een werkelijk legendarische avond, die zelfs nog in een fraternity huis terecht kwam. Dit is zeg maar dan de Amerikaanse variant van de studentvereniging, alleen dan niet leuk. Op weg naar de uitgang kwamen we in ‘the seniors room’ terecht, die heilig bleek te zijn. The Brothers waren niet amused….

De rest van het weekend ben ik opgetrokken met twee Italianen en een Argentijn die alledrie in het prachtige Bologna wonen en studeren. Mooie lui, mooie avonden mee gehad. Het grappige is dat de Argentijn redelijk Nederlands kan spreken na wat studie en wat Nederlandse vrouwen. Later kregen we nog Amerikaanse en Mexicaanse versterking. Heb overdag nog wel redelijk wat uurtjes in de bieb kunnen doorbrengen (en ja daar ben ik trots op) omdat er nog veel aan mn thesis gebeuren moet. Gelukkig waren die jongens er ook, zodat we elkaar wakker konden houden als er weer iemand op zn toetsenbord lag te maffen. De rest van de avonden weer heel veel toffe feestjes afgelopen, die helaas 1 voor 1 beeïndigd worden door de politie. Die rukt echt uit als er ergens plezier gemaakt wordt om dit snel te beëindigen. Leve Nederland. Zaterdagavond was de pap behoorlijk op of in ieder geval bedorven, want zondag en maandag was t voor mij platliggen met een buikgriep achtig iets... Nee geen kater.

Serieuze dingen dan..
Heb hier inmiddels mijn tweede stuk voor de campuskrant geschreven, voor de liefhebbers op: http://www.idsnews.com/news/story.aspx?id=42622. Echt weer leuk om te doen, vooral omdat ik nu wat beter wist hoe alles werkte. De thesis vordert ook, al zal er nog wel t een en ander in Nederland moeten gebeuren. Verder ben ik hier ook een Spaanse conversatieclub gaan bijwonen. Erg leuk weer, alhoewel het moeilijk was om weer even helemaal van taal te wisselen. In ieder geval zeker dat ik daar mee verder ga.

The Eig
Mijn nieuwe huis is inmiddels echt mijn thuis geworden. Het is een leuke internationale verzameling mensen, ik woon op een verdieping met dus heel veel Zuid Koreanen, een Pakistaan, een Congolees, een Angolees, nog meer Zuid-Koreanen en Amerikanen. Ik ben hier echt een van de weinige Europeanen, op een Engelse na. Heb hier veel leuke mensen leren kennen. Met de Zuid-Koreanen is het echt heel gezellig. We zitten vaak op elkaar kamers, hebben elkaar goed leren kennen en hebben echte Hollandse Heinekens gedronken. Ik weet inmiddels alle namen, jawel….Het zijn echt allemaal zulke vriendelijke mensen. Over het algemeen heb je hier het meeste contact met de buitenlanders. De Amerikanen beginnen nu ook steeds meer los te komen, hoewel de Afro-Americans altijd al hartelijk en tof waren. Ik spreek hier dus ook echt alleen maar Engels of Amerikaans dus dat 'improved' snel zeg maar. Het is ook erg leuk om een keer in een dorm gewoon te hebben.

De verscheidenheid van nationaliteiten hier blijft verbazen. Zo ging ik met mijn Pakistaanse huisgenoot naar een bijeenkomst van de Kazachstaanse Studenten Association. Die vertelden overigens dat Kazachstan heel anders is dan Borat doet voorkomen. Een illusie ging aan diggelen… Maar het leuke is dat er hier dus ook echt veel mensen uit Kazachstan zitten. En dan loopt er ook nog een studente uit Kirgizstan rond, en weet je waar dat ligt? De mensen komen echt van heinde en verre naar het beloofde land Amerika, en dan is vooral de befaamde ‘Kelley School of Business’ zeer populair.

AMERIKA
En dan kom ik ook gelijk aan bij een ander punt. De Koreanen die hier zitten gaan even vier jaar hier naartoe, zonder echt een plan of ze gaan terugkeren of niet. Of mijn 35-jarige huisgenoot afkomstig uit Congo. Hij heeft armoede en een burgeroorlog meegemaakt. Hij was te arm om zijn vrouw te onderhouden. Hij is blijven geloven in zijn droom: om ooit te gaan studeren in Amerika. Hij heeft tien jaar keihard gewerkt om in aanmerking te komen voor een scholarship. Dit jaar stond hij nummer 1 op de lijst van de mensen die in aanmerking komen voor een visum en beurs, zodat hij hier mag komen studeren. Twee jaar en dan hoopt hij zijn master te hebben. Het is zijn kans om een normaal bestaan op te bouwen. Maar ook hij mist zijn land, zijn vrienden en familie. En zo kwam ik hem eens beneden tegen in ‘t gebouw. "I am just killing time man”, vertelde hij me. Het zet je aan het denken, want waarom zat ik hier ook alweer. Om aan mijn thesis te werken en het Amerikaanse studentenleven mee te maken. Juist ja…

Virginia Tech
De gebeurtenissen op Virginia Tech hebben hier niet heel veel losgemaakt. Voor mijn Zuid-Koreaanse huisgenoten was het vooral niet leuk. "This is bad news," zij mijn overbuurman met een triest gezicht. Ze zijn bang dat het voor hen misschien lastiger wordt om na terugkeer de V.S. weer in te komen. Een andere jongen was gebeld door zijn ouders: "stay safe." Mijn buurman had graag met me mee gewild naar een feestje, maar durfde uiteindelijk toch niet goed. Hij was bang voor een confrontatie met dronken Amerikanen. Ik denk dat het allemaal wel had meegevallen, maar vond het vooral erg lullig. Wat wel opvalt is dat de Koreanen vooral met elkaar omgaan en totaal niet met de Amerikanen.

Voetbal in de USA
En dan voor de liefhebbers, ik ben inmiddels begonnen met voetbal oftewel soccer. We spelen op dinsdag een pick-up game (wie komt doet mee) en donderdag speel ik mee in een competitie met een team van mijn faculteit bestaande uit studenten en fanatieke docenten. En wat is het voetbal anders. Ten eerste speel je zes tegen zes (inclusief keeper). Verder wordt er een soort kick and rush gespeeld of ze spelen alsof ze aan het basketballen zijn, de ene aanval na de andere. Een normale opbouw is er niet bij, een tikkie terug alleen als ik t doe. Er wordt dus echt super-opportunistisch gespeeld en t put je echt volledig uit, heel explosief. Verder is door het midden uitverdedigen gewoon toegestaan en speelt een Amerikaan liever iemand voor zijn eigen goal uit dan dat hij de bal in deze kansloze situatie over de zijlijn rost. Er kunnen ook vrouwen meedoen, ja het is echt een cultuutshock. Je speelt zonder scheidsrechter en als iemand een overtreding maakt, dan roep je gewoon ‘foul’ en bijna iedereen zal dat altijd accepteren. Kunnen wij nog heel wat van leren. Helaas mag je geen slidings maken. Het is wel echt superleuk en sowieso fijn om weer wat actie op de groene weide te ondernemen. Back home is mijn team inmiddels kampioen geworden!!

Laatste weken
Maar goed, de laatste weken hier in Bloomington zijn inmiddels aangebroken. Dat betekent dat nu de finals aanbreken, de laatste examens. Voor mij betekent dit nog even keihard aan mijn thesis werken en nog wat leuke dingen doen. Hierna loopt Bloomington leeg en wordt ik ook geacht op te rotten uit mijn dorm. Mijn reisschema daarna is spannend… Ik ga eerst naar Chicago en vlieg daarna door naar Miami, waar ik een cheap hostel geboekt heb op de topspot South Beach, 2 blokken van het strand. Dit moet echt heel bijzonder zijn, Spaanstalig, vol hippe clubs, dure auto’s, Paris Hilton’s en volgens mijn tutor erg surrealistisch. Een beetje strand kan ook geen kwaad aangezien ik inmiddels een soort levende reclame zuil voor ‘Melk de Witte Motor’ ben. Verder hoop ik daar krokodillen in het wild te kunnen zien en naar Fidel te zwaaien. De afsluiter en klapper is dan New York, waar ik ook een hostel heb gevonden (dmv goede tips) op een goede locatie (chelsea) en niet al te duur. Ik heb echt onwijs veel zin in deze trips, sowieso om weer in steden te zitten, want dat mis ik hier wel een beetje. Ik zal het leventje hier in Bloomington zeker gaan missen. Het ontmoeten van al die nieuwe mensen, alle internationals, de feestjes. Gelukkig is Utrecht ook erg mooi!

Bedankt voor het lezen en voor al die leuke reacties die jullie plaatsen. Altijd goed om wat van het thuisfront te horen.
Tot snel!!

DJ

Foto’s, klik op: http://www.flickr.com/photos/dirok